Najważniejszym budynkiem dla każdej cywilizacji, kultury czy w końcu rodziny jest niewątpliwie dom. Niezależnie od tego, czy będzie to śnieżne schronienie w rejonach podbiegunowych, czy namioty na afrykańskich pustyniach, dom zawsze pełni te samą funkcję dla użytkowników, a naukowcom pozwala na poznanie choć w niewielkim stopniu życia codziennego ludów z przeszłości. Fenicjanie czy ich kuzyni z zachodu – Punijczycy nie byli ludem tak konserwatywnym kulturowo jak nam się wydaje. Niezależnie od tego, gdzie znaleźli się kolonizatorzy, kolonizowani nie byli odsuwani od nowo powstałych osad. Warto zaznaczyć, że kolonizacja antyczna w niczym nie przypomina zachodnioeuropejskiego podboju świata w czasach nowożytnych. Kolonie greckie czy fenickie nie były kontrolowane przez „metropolię (mówiąc o Punijczykach warto wspomnieć zachowanie mieszkańców Kadyksu podczas II wojny punickiej czy Uttyki podczas ostatniego oblężenia Kartaginy). Oprócz kontaktów kolonia-metropolia również na płaszczyźnie kolonia-tubylcy wyglądało to inaczej, wręcz bardziej ludzko. Relacje między Fenicjanami a Sykulami, Libijczykami, Berberami, Celtami, Tartezyjczykami, Nuragami i Iberami opierały się, jeżeli tylko było to możliwe na współpracy handlowej i militarnej. Fenicka kultura o charakterze bliskowschodnim wpływała na ludy miejscowe jak i te na śniadych przybyszów zza morza. …