Każda kobieta lubi dobrze wyglądać. Prawdziwą tragedią jest, gdy nie mamy co na siebie włożyć. Kobiety antyku wykonywały odzież dla siebie i rodziny ręcznie od początku do końca. Jednak zanim można było przejść do tkania materiału na nowy peplos, trzeba było najpierw naprząść odpowiednią ilość nici. Do tego celu potrzebne było wrzeciono i przydawała się też przęślica – narzędzia będące niegdyś na wyposażeniu każdego domu.

Wrzeciono jest jednym z najprostszych narzędzi towarzyszących ludzkości od zarania. Służy do przędzenia włókien wełnianych, lnianych i innych. Ze względu na budowę wyróżnić można wrzeciona z przęślikiem oraz wrzeciona proste – składające się tylko z patyka najczęściej okrągłego w przekroju. Duże zróżnicowanie tych narzędzi uzależnione jest od rejonu i czasów, w których były używane.  Na szczególną uwagę zasługuje różnorodność przęślików, które stanowią sporą grupę znalezisk archeologicznych, często charakterystycznych dla konkretnych kultur.

Przykłady przęślików:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Porcję włókna przeznaczonego do przędzenia (kądziel) mocuje się na przęślicy, przywiązując luźno. Greckie i rzymskie przedstawienia ukazują przęślice trzymane w dłoni:

 

 

 

 

 

Oto przykłady przęślic rzymskich:

 

 

 

 

 

 

 

Proces wytwarzania przędzy przy pomocy wrzeciona jest prosty. Jednak uprzędzenie cienkiej i równej nici wymaga pewnej wprawy.

 

W procesie przędzenia można wyróżnić trzy etapy:

1. wysnuwanie włókna z kądzieli,
2. skręcanie – poprzez wprawienie wrzeciona w ruch obrotowy,
3. nawijanie przędzy na wrzeciono.

 

 

Uprzędzioną nić można podwoić lub potroić. W ten sposób otrzymamy mocniejszą i grubszą przędzę, której można użyć do wyrobu  np. skarpet.

Miłego kręcenia! 😉

 

 

Serdecznie zapraszamy na blog Ewy: https://miedlarka.blogspot.com/